Your success is your own motivation !

Летово е одлично динамично. Ова лето е многу различно од било кое досега. По што? По многу нешта! Во последниве 20 дена видов многу, прошетав, слушнав, осетив, научив. Што? Видов многу просечни и надпросечни. Забележав која е разликата во животниот стил. Каков е начинот на однесување, разговор, дружење, забавување. Можев да споредам. Дефинитивно, има што да се смени за да ни биде подобро. Лесно е да бидеш дел од просекот. Кога си со него и во него, не осеќаш разлика или пак разликите се мали. И не бараш друго, освен да останеш каде си. Убаво Ти е, се чувствуваш сигурно. Можеби задоволството од животот и не е така добро, но ете, не може подобро. Дали вреди целиот живот да се помине просечно? Ако сонуваш, тогаш не си дел од просекот. Тогаш имаш енергија, волја, сопствена мотивација, визија, што и  како и кога и со кого да направиш, за да се качиш над просекот. Заради Твоите соништа. Ако доследно го следиш сопствениот пат, не дозволуваш просечноста да Ти ги уништи соништата, работиш дисци

Дали СЕКОЈ Те прашува: имаш ли способност да играш во тим? Дали уживаш во тимска работа? Дали знаеш што е тоа тимска работа? Или подобро, знаеш ли да соработуваш со други, да бидеш лидер на другите-пред останатите во тимот? Постојат различни алтернативи на прашањево. Често тимската и групната работа се поистоветуваат, но дефинитивно има разлика. Според нашето толкување на зборовите, за мене групата е нешто над тимот; групата може да има повеќе тимови. Но, од пракса, често секој тим содржи повеќе групи од помалку членови, со точна задача и конкретна цел (најчесто оперативна). Да не бегам во детализирање. Што сакав да кажам...? Индивидуалец (соло играч надвор од група) или Колективец (соло играч во група)? Тимски играч? Во последно време се гушам со разни лични препукувања во себеси на темава. Не дека не можам да ставам крај, но не ми влегува во мојот резон како многумина не ја разбираат моќта на тимот и сопствената улога во тимот. Сето тоа проследено со лична одговорност, став, навремен

Сум почнал со пишување, пред година и кусур, и не сум довршил. Гледам дека и тогаш сум имал што да кажам за одговорноста. Дилемата не ми е дали треба да бидеме одговорни. Повеќе, дали македонските бизниси се одговорни кон сопствениот бизнис, сопствените клиенти, па дури и сопствените вработени. Лажно лице? Еве што ми е мислата за овој наслов. Каде се нашите бизниси? Каде се нашите клиенти? Постојат ли вредности во нашите бизниси? Дали одговорноста е основата за градење на вредности? Во многу мои ставови изнесени тука, стојам на позиција дека во Македонија нема одговорност, конкретно одговорност за рок (читај време, краен термин, договорен термин...). Јас секогаш добивам чувство на вистинска позиција од бизнисите кон овие за мене многу важни особини (не само на бизнисите [претприемачите, менаџерите итн.], туку и од секој човек, во било која ситуација од животот). Но многу често се фаќам себе си дека повторно наивно верувам „во муабетот на прв поглед“. Вистинската вредност на бизнисот с